De driehoek wordt gekenmerkt door een extreme mate van risicoaversie bij alle partijen. Innovatie vergt echter acceptatie van risico. Men moet kunnen accepteren dat om te innoveren geïnvesteerd moet worden in experimenten die soms mislukken maar die in een later stadium ook voor aanzienlijke besparingen kunnen zorgen.

Sommige innovaties, bijvoorbeeld op het gebied van waterveiligheid, kunnen hun succesvolle toepassing pas demonstreren in geval van calamiteit. Het kan echter ook mislukken. Deze lange termijn feedback betekent dat de overheid risico’s loopt in relatie tot het uitvoeren van haar taken. Om deze reden zijn projectleiders van overheden geneigd om uitsluitend beproefde methoden toe te passen. De te ver doorschietende taakgerichtheid van betrokken overheden maakt dat er risico aversie optreedt.