Bij een innovatief project zijn de kosten voor het ontwerp hoog doordat er geen standaardoplossingen van de plank gehaald kunnen worden. De overheid wil zich liever vaak niet snel vastpinnen op één partij, maar opties openhouden door mededinging te laten bestaan. Door de keuze uit te stellen blijft de overheid flexibel en denkt de overheid een betere keuze te kunnen maken en meer maatschappelijk rendement te krijgen. Echter het late tijdstip waarop de overheid kiest voor een opdrachtnemer (vaak ver in het ontwerpproces) resulteert voor marktpartijen in hoge kosten zonder dat er zekerheid is dat er een gegarandeerde opdrachtverlening aan vast zit. Ook vraagt de overheid vaak een grote mate van detail in de aanbieding die de marktpartijen op hoge kosten jaagt.

De consequentie hiervan is dat de markt scherper zijn keuzes zal maken in welk innovatief tendertraject wel en niet deel te nemen. Dit resulteert uiteindelijk in minder innovatieve aanbiedingen om de keuze op te baseren.