Het aantal uitbraken van water gerelateerde “vector-borne” ziektes stijgt wereldwijd en vormt een bedreiging voor de gezondheid van mensen en de samenleving als geheel. Ondanks het feit dat het aantal incidenten van water gerelateerde ziekte uitbraken wereldwijd is toegenomen, is het onduidelijk hoe snel deze ziektes zich verspreiden
en waarheen. Een drijvende kracht achter de verspreiding zijn veranderingen in het klimaat en een toenemende mate waarin mensen in nauw contact met oppervlaktewater in deltagebieden en steden leven (Jones et al, 2008; Patz et al, 2004; WHO, 2014). Om maatregelen te kunnen treffen om nieuwe uitbraken te voorkomen, is er onvoldoende inzicht in de ruimtelijke verspreiding in de loop van de tijd van ziekteverwekkende virussen in het milieu. Ook is onbekend
hoe deze verspreiding precies gekoppeld is natuurlijke omstandigheden zoals temperatuur, luchtvochtigheid, hoeveelheid aanwezig oppervlaktewater, etc. Het detecteren van de aanwezigheid van ziekteverwekkers is relatief
duur en afhankelijk van experts en aanwezigheid van laboratoria. Als gevolg hiervan wordt de diagnose vaak pas achteraf, als iemand ziek is geworden, gedaan. Wel zijn er in het afgelopen decennium diagnostische Point-Of-Care
(POC) tools ontwikkeld waarmee de aanwezigheid van een virus relatief eenvoudig en goedkoop kan worden opgespoord. Een voorbeeld is het BioMeme Two3 qPCR systeem, waarmee de aanwezigheid van een virus op basis van aanwezige DNA / RNA in een monster kan worden aangetoond. Tot nu toe worden deze POC diagnose tools met name
ingezet in een klinische setting en voor veterinaire toepassingen, en zijn nog niet beschikbaar voor het aantonen van water gerelateerde virussen of bacteriën in een milieu situatie. Dit, terwijl juist daar inzicht kan worden verkregen hoe een virus zich verspreidt en ophoudt voordat er zich een ziekte uitbraak voordoet.

Bekijk het project