Voor het waarborgen van de waterveiligheid en waterzekerheid zijn goed functionerende waterbouwkundige constructies (natte kunstwerken) van essentieel belang. Een groot deel van deze constructies komt langzaam maar zeker aan het einde van hun technische ontwerplevensduur. De ontwerplevensduur van oude kunstwerken is doorgaans beperkt tot 50-100 jaar. Daar komt bij dat het werkelijk functioneren van deze constructies nadelig wordt beïnvloed door het intensievere gebruik dan bij het ontwerp was voorzien. Hierdoor ontstaat voor dergelijke constructies een
omvangrijke en toenemende vervangings- en renovatieopgave wat voor de komende decennia kan leiden tot grote investeringen om de beschikbaarheid en de betrouwbaarheid in stand te houden. Vanuit de behoefte bij beheerders en eigenaren van natte kunstwerken om kostenefficiënt om te gaan met de planning en prioritering van vervanging en renovatie van hun assets, is er een toenemende vraag naar kennis over het beheer van bestaande kunstwerken. Hierin spelen onder andere technische vraagstukken een rol, zoals de geschiktheid van beoordelingsmethoden om zo goed mogelijk het actuele en toekomstige veiligheidsniveau van de kunstwerken te kwantificeren.
Andere vraagstukken betreffen de implementatie van innovatieve oplossingen die de levensduur effectief verlengen (bijvoorbeeld m.b.t. reparatie- en vervangingstechnieken) en het doeltreffend gebruik van informatie over daadwerkelijk gebruik van de infrastructuur.

Bekijk het project