Het doorrekenen van klimaatadaptieve maatregelen vraagt om zeer gedetailleerde modellen, deze hebben echter als nadeel dat vaak veel expertkennis nodig is om de maatregelen te vertalen in modelaanpassingen. Dit staat tot op heden de gedroomde snelle en geïntegreerde ‘teken-en-reken workflow’ in de weg. Om snel ingrepen in de buitenruimte, die in het kader van klimaatadaptatie worden overwogen, door te kunnen rekenen, en daarbij direct – ‘al ontwerpend’ – feedback te krijgen op de schetsen/plannen, is het van belang de complexe modellen toch snel en laagdrempelig door te kunnen doorrekenen.
Naast deze ‘technische’ hobbels op weg naar de ‘teken en rekenintegratie’ zijn er ook minstens zo belangrijke waterhuishoudkundige hobbels te slechten. Deze kwamen naar voren komen bij de voorafgaande en studies op het gebied van klimaatadaptatie (bv bij ‘Tekenen en Rekenen’ en bij ‘Post NBW Watersysteemanalyse’).
Welke hobbels zijn dat dan? De kern is het ontbreken van een duidelijk visie op de gewenste ruimtelijke structuur van waternetwerken zoals polders, polder-boezemsystemen, beeksystemen etc. Misschien bevreemdt het dat die visie er vaak niet, of niet onvolledig is. Maar als je er even bij stil staat is het begrijpelijk. Het waterbeheer is van oudsher gericht op het ‘handhaven’ van een bepaald niveau van functieondersteuning (relatief kleine aanpassingen, “beetje berging erbij, beetje gemaalcapaciteit erbij”) en veel minder op de vraag welke netwerkstructuurverbetering (structuur van waterlopen inclusief de ‘haarvaten’) in de diverse gebieden het meest gewenst zou zijn, simpelweg omdat de systemen juridisch op orde zijn en het gaat om vaak kleine aanpassingen.
Met de rigoureuze veranderingen als gevolg van klimaatverandering zijn nu misschien wel veel grotere aanpassingen nodig. Het volstaat dan niet meer volledig uit te gaan van de historische structuren. Een kritische kijk naar de structuur van het watersysteem en een analyse met een meer ‘ontwerpgerichte’ blik is dat noodzakelijk. Zo worden wij door de klimaatverandering ‘uitgenodigd’ ons beheerperspectief uit te breiden met een meer ontwerpgerichte blik waarin het rekenen met meer extreme belastingen zijn plek moet krijgen. In dat perspectief staat deze studie die de stap van wateropgave naar waternetwerkstructuuropgave zo goed mogelijk wil ondersteunen. Dat doen we door het ontwikkelen van twee schakels: een methodiek om de waternetwerkstructuuropgave af te leiden en een verbeterde tool om snel complexe ingrepen in de buitenruimte te kunnen doorrekenen.

Bekijk het project